Update tot nu toe (26 januari 2009)

Dinsdag 20 januari 2009

Alles is nu geregeld. Voor de katten wordt gezorgd, de koffers zijn gepakt, de spullen in de auto geladen, nog even snel het huis aan kant gemaakt en rond half 12 zijn we dan echt vertrokken. Op weg naar Düsseldorf. De weg er naar toe verloopt prima, onderweg nog even geluncht en dan op zoek naar het hotel in Düsseldorf. Wat zijn we blij dat we de Tom Tom hebben meegenomen, denken we allemaal wanneer we de kleine straatjes en de éénrichtingsverkeerswegen zien. En dan zouden we er ineens moeten zijn…..maar het nummer blijkt gewoon een huis te zijn en er is geen hotel te bekennen. En dan bedenkt Coen ineens dat hij strasse heeft ingevoerd en geen weg. Foutje, kan gebeuren. De Tom Tom opnieuw ingesteld en dan rijden we toch echt naar het hotel.
Daar aangekomen, eerst even een uurtje bijgekomen om de stad in te gaan. De winkels zijn daar tot 20.00 uur open, waardoor we toch ook nog een beetje konden shoppen. Coen heeft zowaar nog wat handel gekocht en daarna gingen we door naar de Pizza Hut om wat te eten.
Hierna terug naar het hotel, waar we nog even wat hebben gelezen en tv gekeken, om lekker te gaan slapen.


Woensdag 21 januari 2009

Vandaag een lange dag voor de boeg. Eerst maar eens goed ontbeten. Ontbijt was wat aan de dure kant, maar smaakte prima. Hierna met de auto het centrum in. Mar had wat punten opgeschreven uit de top 10 bestemmingen die je moet zien als je naar Düsseldorf gaat. We begonnen bij de uitkijktoren/televisiemast Rheinturm. We waren op dat moment de enige gasten en het zag er naar uit dat er ook niet zo veel mensen komen. Alles was stuk of oud. Echter was het uitzicht op 168 meter wel mooi.
Hierna doorgereden naar een slot, dit was echter niets, waardoor we uiteindelijk eindigde in een plaatsje in de buurt. Hier hebben we eerst van gedronken bij de plaatselijke bakker en zijn we nog even een rondje gaan maken. Omdat er verder niet veel te zien en te doen was, zijn we terug gegaan naar het hotel.
Daar hebben we ons nog 2 uur vermaakt met een spelletje Skip-bo voordat onze shuttlebus ons naar het vliegveld bracht.

Düsseldorf heeft een klein vliegveld, wat het lekker overzichtelijk maakt. De controle bij de douane duurde erg lang. Ze wachten daadwerkelijk tot dat diegene die gecontroleerd is, vertrokken is en dan kan pas de volgende. Uiteraard ging het poortje bij Astrid weer af, waardoor ze gefouilleerd moest worden. Ook Coen zijn cameratas werd er uitgepikt. Hier haalden ze een strip over de tas en de camera zelf. Dit gingen ze daarna testen. Het leek een soort explosievencontrole. Ze vonden (uiteraard) niets en we konden door.
Nadat we nog ruim een uur bij de gate gewacht hadden, konden we rond 16.45 uur gaan boarden. Alles verliep prima, we zaten wel bijna achteraan, met zijn 3-en naast elkaar en vertrokken op tijd.
Echter hoorde we aan boord dat we een stop zouden maken in Salvador, Brazilië. Hier zouden we gaan tanken en zou er een personeelswisseling zijn. Dit was voor ons een beetje een tegenvaller, omdat wij hadden begrepen dat we rechtstreeks zouden gaan. De stop zou na zo’n 9,5 uur zijn. Dit gedeelte van de vlucht verliep prima, echter kon nog niemand van ons echt de rust vinden om te slapen.
Daar aangekomen hoorden we dat we er ook daadwerkelijk uit moesten. Het was echter half 1 in de nacht, maar er was gelukkig wel een winkeltje open. En we konden hier betalen met euro’s, waardoor we ook daadwerkelijk wat konden kopen. Dit was fijn, want de overbrugging hier was 2,5 uur.
Eenmaal terug aan boord, moesten we nog 7,5 uur vliegen. Echter konden we niet direct weg. Wanneer een vliegtuig aan de gate staat, wordt deze door een auto met een duwstang naar achteren geduwd. Deze stang was echter afgebroken en moest vervangen worden. De tweede stang paste niet, waardoor er weer een nieuwe moest komen. Dit heeft al met al een uur extra tijd gekost. Ondertussen waren we allemaal wel erg moe geworden, waardoor we wel even konden wegdutten. Dit was voldoende op er het laatste stukje weer tegenaan te gaan.


Donderdag 22 januari 2009

De donderdag was al even begonnen in het vliegtuig, maar liep voor ons gewoon door. Eenmaal geland in Ushuaia moesten we weer door de douane. Omdat we helemaal achteraan in het vliegtuig zaten en er dus ook als een van de laatste uit waren, duurde de rij erg lang. Maar we konden tenminste even staan. We hadden ondertussen ook gehoord dat onze koffers direct naar het schip gebracht zouden worden (het voordeel van een georganiseerde vlucht) en dat we ons daar dus niet druk om hoefden te maken.
Na de controle dus de bus in, die ons in 10 minuten naar het schip bracht. In de bus vertelde ze ons dat de hutten nog niet klaar waren (dit zou nog zo’n 2,5 uur duren), en dat we onze handbagage kwijt konden in de salon. Aangekomen op de MS Delphin merkte we dat deze een stuk kleiner is dan dat we de laatste jaren gewent waren. Maar alles heeft zijn charme. Omdat we eigenlijk wel op waren hebben we er voor gekozen om in de salon te gaan zitten en daar even wat voor ons zelf te gaan doen. Toen de lunch geopend was (er is maar één restaurant, dus geen lopend buffet, maar gewoon via de kaart) zijn we daar heengegaan. Na het eten was de hut op orde en hebben we onze spullen weggebracht en konden we eindelijk douchen. Omdat de koffers ook al aangekomen waren, konden we ook wat schoons aantrekken, wat was dat nodig na zo’n lange vlucht.
Opgefrist en wel zijn we toen het plaatsje Ushuaia ingegaan. Het stelde niet zo veel voor. We hebben wat souverniers gekocht en wat rondgewandeld en zijn toen terug gegaan, aangezien de vermoeidheid toch wel insloeg. Ook hadden we de verplichte reddingsoefening. Dit kon niet helemaal doorgaan (normaal ga je nog naar het dek, na het verzamelen op het verzamelstation), maar omdat het te veel waaide moesten we ons alleen verzamelen. Op het schip nog wat gelezen, spelletje gedaan, geinternet, enz. en daarna gaan eten. Na het avondeten zijn we direct onze hut ingedoken om te gaan slapen. Wat kan slapen toch fijn zijn!


Vrijdag 23 januari 2009

Na een goede nacht slapen konden we er vandaag weer tegenaan. Na het ontbijt zijn we weer Ushuaia ingegaan. Gisteren hadden we al even gekeken naar de plaatselijke gevangenis, maar omdat we toen te moe waren, besloten we om daar vandaag heen te gaan. De gevangenis (Presidio de Ushuaia) is van militaire oorsprong en diende als strafkolonie voor zware misdadigers. Hij staat sinds 1902 in Ushuaia, hiervoor heeft hij op twee andere plekken gestaan. Hij is sinds 1947 niet meer in gebruik. Het gebouw is niet heel groot, maar omdat alle cellen zijn ingericht met foto’s en andere herinneringen, breng je hier toch snel twee uur door. Verder heb je ervoor ook nog een maritiem gedeelte waar je heel wat modelboten ziet.

Na het culturele bezoek (is Mar altijd heel blij mee), zijn we weer terug gegaan naar het schip. We hebben toen even gerelaxed tot het eten. Tijdens het relaxen kwam de mededeling dat het stormachtig weer was in de Drake Passage en dat we daarom niet op de geplande tijd zouden vertrekken. Ook waren er andere schepen eerder terug gekomen vanwege het slechte weer, waardoor het aardig druk was in de haven. We lagen nu met 5 andere cruise/expeditieschepen aan de pier. De golven zouden nu 5 á 6 meter hoog zijn, maar er zat verbetering in. Wel moeten we ons opmaken voor het slechte weer. Ze verwachten dat je zeeziek wordt en dat je niet rechtop kan lopen door de hevige schommeling, we zijn benieuwd. Omdat de planning ruim was betekent dit dat we voldoende tijd hebben om alles te doen wat we zouden doen.

Na de lunch moesten we ons opmaken voor een verplichte bijeenkomst over de veiligheid en regels. We moeten speciale zwemvesten meenemen. Tijdens deze bijeenkomst kregen we uitleg over hoe we in en uit de Zodiacs moesten komen. Ook kregen we te horen wat we vooral niet mochten doen op Antarctica. Ook kregen we hier onze keycord met daaraan een kleuren label. Deze staat voor de groep wanneer je aan land gaat in Antarctica
Na deze bijeenkomst volgde er om 17.00 uur nog een bijeenkomst. Hier moesten we op kleur de route lopen hoe we straks ook met de groep aan land gaan. Dus naar beneden, naar de ruimte waar je in de Zodiac stapt, en dan terug via de sauna, welke is omgebouwd voor het schoonspuiten van de schoenen.
Een hele onderneming, maar het zal het vast wel waard zijn.
Na deze bijeenkomsten zijn we ons gaan opmaken voor het avondeten om vervolgens naar de show te gaan.
De show was echter bijzonder teleurstellend, waarop we ook halverwege weggegaan zijn en in de hut nog wat zijn gaan lezen en daarna lekker zijn gaan slapen.


Zaterdag 24 januari 2009

Vandaag een zware dag voor de boeg. We zijn gisteren de Drake Passage ingegaan en deze was nog relatief rustig. We werden dan ook prima wakker. Wel wat geschommel, maar we hadden de avond ervoor al onze voorzorgsmaatregelen genomen door de zeeziekbandjes alvast om te doen.
Echter nadat Astrid gedoucht had, voelde ze dat ze toch weer snel de bandjes om moest doen. Na het ontbijt zijn we in de Lido Bar gaan zitten om een spelletje te spelen. Dit werd Astrid en Mar al snel te veel en vertokken naar de hut. Astrid kon haar misselijkheid nog net binnen houden en het liggen op bed hielp, waardoor de misselijkheid snel zakte.
Coen had gelukkig nergens last van.
Vandaag bestond met name uit op bed liggen, lezen en slapen. Tot aan het avondeten. Toen leek de zee weer iets rustiger te worden en ging het gelukkig weer wat beter. We hebben toen met zijn allen gegeten en zijn daarna naar een diapresentatie gegaan over de dingen de we gaan zien. Echter was deze spreker ook een typische Duitser die ellen lange verhalen verteld voor en tijdens de foto’s. Hierdoor duurde de presentatie ruim 1,5 uur! Hierna zijn wel snel naar bed gegaan, zodat we morgenochtend vroeg er uit konden, misschien dat we dan al het e.e.a. konden zien.

Zondag 25 januari 2009

De wekker vroeg gezet zodat we als één van de eerste bij het ontbijt waren. We hadden alle spullen gelijk meegenomen, zodat we bij een eventueel mooi uitzicht gelijk wat konden zien, maar ook fotograferen en filmen. Helaas zagen we bij het betreden van het dek alleen nog maar water. Hierdoor konden we wel op ons gemak ontbijten en een goede plek uitzoeken in de Lido Bar (in deze bar heb je het beste uitzicht naar buiten terwijl je binnen zit). Na de eerste omroep dat er walvissen waren gespot is Coen als een gek naar buiten gegaan en ja hoor, de eerste pufjes water waren op foto vastgelegd en daarna ook nog op film. Omdat het toch best koud was, zijn we snel weer naar binnen gegaan. Kort daarna kwam ook de oproep dat het eerste Antarctische landschap in beeld was, dus wij weer met zijn alle ons aangekleed en hup naar buiten. En ja hoor, de eerste sneeuw en bergen waren in zicht. Ook werden er nog meer walvissen gespot, zelfs een paar die een stukje omhoog kwamen en ze staan op film!
Na deze ochtend zijn we gaan lunchen en ons alvast gaan omkleden. Want vanmiddag gaan we voor het eerst aan land. Omdat we in de laatste groep zitten vandaag hebben we genoeg tijd om eerst aan dek het e.e.a. te spotten.
Omstreeks half 2 kwamen we aan bij Petermann Island, onze eerste stop. Omdat het nog even duurde voordat de eerste groep aan wal mocht, was het erg druk op het dek. Nadat we onze eerste blikken hadden geworpen zijn we nog even naar binnen gegaan tot het wat rustiger was. We zijn daarna toch ook weer even buiten gaan kijken. We hadden al heel wat pinguïns gespot in het water die er rustig op los sprongen om ons heen. Ook hebben we weer walvissen gespot redelijk dichtbij. Deze staan zowel op de foto als op film.
Ons geduld (we zaten nou eenmaal in de laatste groep) was het meer dan waard. Wat een onwijs gave ervaring is dit!!!! Het is meer dan we hadden durven dromen. Wat onwijs veel pinguïns, en helemaal niet bang. Er waren twee soorten pinguïns, namelijk de Adélie en de Gentoo. Die laatste verdiend absoluut niet de schoonheidsprijs en ook zeker hun jongen niet, maar wat zijn ze toch leuk. Ze zijn helemaal niet schuw en komen zeer dichtbij. Wij mogen niet dichterbij komen dan 5 meter, behalve als zij er voor kiezen om dichterbij te komen en dat doen ze dan ook regelmatig. Alleen bij de allerkleinste moesten we uit de buurt blijven, anders zouden ze te veel gestresst raken. Ook mochten we niet op de pinguin highway komen, maar deze was soms wel wat moeilijk te onderscheiden.
Verder lagen er ook nog twee zeeleeuwachtigen. We mochten niet al te dichtbij komen, want ze waren al wat gestresst, maar dat mocht de pret niet drukken.
Ook de vogels waren vertegenwoordigd en met name de South Polar Skua kwam erg dichtbij. Hij leek helemaal niet bang, maar durfde toch niet naar de overkant tussen al die mensen door.

Het in en uitstappen bij de Zodiac viel reuze mee. Evenals de kou.
Rond 21.00 uur waren we bij het Lemaire Kanaal, wat erg bijzonder was. Voor de vergelijking, het is ietsjes breder dan het kanaal van Korinthe, maar i.p.v. alleen bergwanden, waren hier de wanden bedekt met sneeuw of met ijs. Op sommige plekken was het hoger dan 1000 meter. Het was wel meer gaan waaien en hierdoor een stuk kouder geworden. Alhoewel gevoelsmatig dan. In principe is de tempratuur steeds tussen de 0 en de 3 graden, echter de gevoelstemperatuur hangt af van de wind. Deze kan variëren van 10 tot 100 km per uur. En bij dit laatste is het gevoelsmatig erg koud. Daarnaast kan het weer hier erg snel omslaan waardoor je steeds op alles moet zijn voorbereid. Ze vertelden dan je hier in 1 dag alle seizoenen voorbij kan zien komen.
Het andere opvallende verschijnsel is het daglicht. Je hebt steeds het gevoel dat het nog midden op de dag is. De zon komt rond 04.00 uur al op, en gaat pas rond 22.30 uur onder. Kortom deze maakt overuren. Gelukkig hebben we een binnenhut en hebben we daar met het slapen dus geen last van.

Morgen hebben we twee landingen te gaan, dus een drukke dag!


Maandag 26 januari 2009

Vanmorgen nog een beetje kunnen uitslapen, aangezien we nu in groep drie zaten van de landingen. Voor het ontbijt hadden we de meeste van onze speciale kleding al aan, waardoor we na het ontbijt even een blik naar buiten konden werpen om vervolgens in de hut ons verder te voorzien van alle kleding (skisokken, rubberen laarzen, enz). Hierna nog even gewacht op de oproep van onze groep en we konden vertrekken. De landingen deze ochtend gingen naar Port Lockroy. We lagen redelijk ver van de plek waar we zouden uitstappen, hierdoor moesten we ongeveer 15 minuten met de Zodiac. Op zich geen probleem, maar het water was erg onrustig, waardoor er heel wat water in de boot kwam. Astrid zat (helaas) als eerste en werd erg nat. Haar handschoenen waren doorweekt en haar handen verkleumd, maar ach dat hoort er ook bij. Deze landing bestond uit twee onderdelen. Het eerste gedeelte was naar een punt wat Jougla Point wordt genoemd. Ook hier zaten weer heel wat ezelspinguïns. We konden hier een rondje lopen. Weer waren er veel jonge pinguïns te zien, erg leuk. Ook lag er een skelet van een walvis, indrukwekkend. Voor het lopen lag er nu gelukkig geen sneeuw (gisteren zakte je daar echt in weg), maar wel heel veel rotsen, wat ook niet altijd even makkelijk liep. Ook zaten er hier veel aalscholvers. Die hadden zichtbaar moeite met de wind en kwamen nauwelijks vooruit.
Na zo’n 40 minuten moesten we ons weer inladen in de Zodiac om naar het volgende punt te gaan. Dit was dichtbij en onderweg zagen we nog wat pinguïns zwemmen. Bij het tweede deel van de landing was er een basis inclusief winkel, dit was op het eiland Goudier. Hier hebben we het e.e.a. gekocht. Ook zaten hier weer pinguïns en diverse Pale-Faced Sheathbill’s, een soort meeuwen. Ook hier mochten we weer zo’n 40 minuten rondkijken. Toen we terug gingen was het water weer wat rustiger geworden en kwamen we droog terug aan boord.
Snel even omkleden, om ons klaar te maken voor wat tijd aan boord en de passage door het Neumeyer Kanaal. Deze passage is breder dan de vorige passage, maar niet minder mooi.
Na de lunch hadden we nog de tijd om ons te ontspannen, een boek te lezen of een spelletje te spelen. Rond 16.15 uur gingen we weer richting de hut om ons opnieuw in alle kledij te hijsen die ons beschermd tegen de kou. Wat soms ook echt nodig is. Ook de rubberen laarzen hebben hun dienst bewezen en zijn niet overbodig (en eigenlijk lopen ze zo slecht nog niet).
Maar de tweede landing van vandaag, die zou iets anders verlopen dan de vorige. Eerst voeren we met onze Zodiacs naar de kant van Paradise Bay. Dit was de vaste grond van Antarctica en een feestje waard, aangezien we verder alleen maar eilanden aandoen. Hier bleven we een minuut of 5, voordat we weer terug gingen in onze Zodiacs op een speciaal manier (gezicht naar het water en slingeren maar met die benen over de wand van de Zodiac).
Toen iedereen weer aan boord was, gingen we nu rondvaren. Dit betekend erg dichtbij de gletsjer, dichtbij de grote brokken ijs die in het water liggen en door het pancake-ice. Erg indrukwekkend. Tot dat 1 van onze Russische bemanningsleden door kreeg dat er een walvis in de buurt was. Wij er heen met onze Zodiac en ja hoor, al snel werden de walvissen gespot, Humpback Whales. We waren al redelijk dichtbij en zo blij als een kind, wat geweldig….en een foto met de staart omhoog. Ook de filmpjes lukte aardig. Tot iedereen weer werd verteld dat we moesten zitten, zodat we nog dichter bij konden gaan. En dat was echt super. Zo dichtbij, er lag nog een ander bootje, waar de walvis langs zwom, echt super. Het zal een groepje van vijf geweest zijn. En door de stilte hoorde je het spuiten van het water. Wat een geluid. Helaas waren onze medepassagiers niet altijd even sociaal, vooral toen we nog dichterbij gingen, en doken massaal op de voorkant zonder even te bukken, waardoor niet alle foto’s gelukt zijn. Maar Coen is gelukkig wat langer, waardoor we ze wel goed op film hebben.
Helaas was onze tijd voorbij en moesten we weer terug naar het schip, waar we een lekker lange douche namen en ons voor de laatste keer die dag konden verkleden voor de avond. Benieuwd wat ons morgen weer staat te wachten.